Een betrokken team

Een betrokken team

Om 7 uur start mijn route, het waait hard, het regent veel, dus druk op de weg. Nog even langs kantoor om een attentie te halen voor een cliënt die jarig is, wat erg gewaardeerd wordt door haar. Vooral de kaart met alle medewerkers blijft een verrassing voor velen. De route loopt verder gewoon zoals het zou moeten, kortom met plezier aan het werk. Bij de zorg op het laatste adres gaat de bel. Client: 'Dat zal het pakje zijn die ik verwacht'. Ik: 'Zal ik die even aanpakken?' Voor de deur blijkt niet de post te staan, maar een collega. Collega: 'Wil je even vragen of ik even voor de deur mag blijven staan? Moet nog even iets afgeven'. Dat even iets afgeven blijkt een kunstwerk te zijn, met daaraan een kaartje van alle collega's met daarop een wens/berichtje. Dit om te laten weten hoe blij ze samen met me zijn, dat ik het bericht gekregen heb dat ik 'schoon' ben volgens het laatste onderzoek wat ik gehad heb in december. Dit tegen alle verwachtingen in van de artsen en verpleegkundigen hoorde ik toen. Het was en blijft nog steeds als iets niet vanzelfsprekends dat ik er nog mag zijn. De Heere heeft geholpen en helpt nog steeds, Hem alleen de eer! Ik werd er op dat moment stil van, heb het omarmd meegenomen naar mijn auto, kreeg onderweg de opmerking van een voorbijganger 'wat een mooi kado!' Thuis gekomen werd ik verbaasd aangekeken door mijn man, wat heb jij dan? Dat hebben je collega's gemaakt? Na de kaartjes gelezen te hebben, werd ik nog stiller, alle wensen en berichtjes! Wat mooi en wat bemoedigend! 1 tak heb ik eruit gehaald, hopelijk wordt het een herinneringsboom. Moet nog wel wortelschieten... Van je collega's moet je het maar hebben zeggen ze vaak, maar ons team, wie zou niet zulke collega's willen hebben!