Uitzwaaien, voor hoelang?

Daar staan we. Samen in de slaapkamer terwijl we de ambulance nakijken. De ambulance die met spoed naar het ziekenhuis gaat, omdat het niet goed gaat met haar man. Of beter gezegd: het gaat helemaal niet goed met haar man. Enkele weken geleden hebben we elkaar voor het eerst gezien. Een zoon van het echtpaar Smit* belde de thuiszorg omdat het niet meer ging met vader en moeder. Jarenlang hebben ze als man en vrouw voor elkaar gezorgd, met hulp van de kinderen. Maar het ging niet meer, het werd te zwaar...

De kinderen zagen dat het niet meer ging en maakten zich zorgen. Mevrouw viel en kon daarna niet meer voor haar man zorgen. Dankbaar was het echtpaar dat er hulp kwam, dat ze niet meer alleen hoefden te worstelen. Want zo voelde het de laatste maanden. Verwonderd waren ze toen ze hoorden dat er bij ons geen wachtlijst was, maar dat we dezelfde avond zouden starten. Een zucht van verlichting ging door de kamer.

Nu, een aantal weken later, sta ik samen met mevrouw haar man na te kijken. Haar man is net met grote spoed opgehaald door de ambulance. Verbouwereerd zit mevrouw op het bed als ze beseft wat er in een half uur tijd allemaal gebeurd is. Vanochtend kon meneer niet meer duidelijk praten, had hij geen gevoel meer in de arm en zakte hij naar een kant. Zielig vond mevrouw het voor meneer, ze wist niet meer wat ze moest doen en had gewacht tot er iemand van de familie of de thuiszorg kwam. Hoe het afloopt? Ze weet het niet. Of haar man nog naar huis komt? Ze hoopt het. Ze draait zich om en zegt: ‘’Ik ben blij dat je vanochtend op tijd was en dat jullie er zijn. Dit had je niet gedacht zeker? Een aantal weken geleden kom je kennismaken en vanochtend moest je de ambulance regelen voor mijn man’’. Ik knik en slik een keer. Nee, dit had ik niet gedacht en zeker ook niet gehoopt...

Samen met mevrouw loop ik terug naar de kamer, waar haar zoon ook zit. We praten met elkaar na en alledrie hopen we hetzelfde, namelijk dat het goed mag komen met meneer en dat hij wanneer hij voldoende hersteld is, weer naar huis mag komen. Weer terug naar zijn huis, naar zijn geliefde plekje. Naar het huis waarin hij opgegroeid is en waar hij veel herinneringen heeft..

*Dit is niet de echte naam. Onze bloggers gaan met respect om met onze cliënten en collega’s en zullen geen echte namen noemen of concreet herleidbare situaties beschrijven.

Onze zorg- en hulpverleners - met uiteenlopende functies - schrijven regelmatig een persoonlijk blog over hun (werk)ervaringen, grappige anekdotes of ander interessant leesvoer. Ook komt er af en toe een gastblogger aan het woord. Kijk hiervoor op ons blog!

Ben jij op zoek naar werk met waardering?  Kijk op werkenmetwaardering.nl voor onze vacatures.