Huishoudelijke hulp bij een doofblinde cliënt

Huishoudelijke hulp bij een doofblinde cliënt

Huishoudelijke hulp bij een doofblinde cliënt

Het was best spannend om de eerste keer aan het werk te gaan bij Wim en Marjolein, zegt Roseanne, huishoudelijke hulp bij Curadomi in Katwijk. “Ik belde aan, maar zouden ze die wel horen?” Wim bleek een triller in zijn zak te hebben en deed vriendelijk open. Op tafel lag een papiertje waarop Wim en Marjolein zich voorstelden en hun verzoeken voor het huishouden hadden genoteerd. Beiden hebben de ziekte van Usher en zijn hierdoor vanaf hun geboorte doof en slechtziend. Hun zicht wordt steeds slechter en beperkt zich tot wat recht voor hen gebeurt. Wim kan bijna niets meer zien. Marjolein gelukkig nog wel. Zo kan zij een laptop met een zwarte achtergrond en grote witte letters gebruiken. Als het koffietijd is, gaan Marjolein, Wim en Roseanne aan tafel zitten en kan het ‘chatten’ beginnen. Marjolein tolkt het gesprek weer door naar Wim, door gebaren in zijn handpalmen te geven.

Stofzuiger langs de muur

“Het viel uiteindelijk wel mee toch?”, vraagt Marjolein aan Roseanne. Voor het interview is er vandaag een tolk aanwezig die haar vraag vertaalt. “Het viel heel erg mee”, zegt Roseanne. “Ik doe hetzelfde als op andere adressen, maar het gaat op een iets andere manier. Ik moet wat meer opletten waar alles staat en het op dezelfde plek weer terugzetten. Anders kunnen ze het weer moeilijk terugvinden. En de stofzuiger moet ik langs de muur zetten, anders kan Wim er over struikelen. Ook het praten via de laptop kost wat meer tijd. Maar gelukkig krijg ik een half uurtje extra.”

Wim en Marjolein zijn dik tevreden met hun hulp. “Ze is heel rustig en leert snel. Dat Roos onze vaste hulp is, geeft rust. We worden er moe van als we steeds weer uit moeten leggen wat hier aan de hand is.” Als Roos op vakantie gaat, slaat het stel de huishoudelijke hulp liever twee weken over, dan dat ze een tijdelijke hulp krijgen. “Dan stofzuig ik zelf wel op de gok”, zegt Wim.

Marjolein: “We vinden het belangrijk dat Roos ons niet ziet als onze beperking, maar als mens.” Roos vindt het op haar beurt weer leuk om eens bij jonge mensen in huis te kunnen helpen. “Ik blijf hier graag helpen.” Marjolein: “Tot de dood ons scheidt.”

Zorg verdient waardering

www.leliezorggroep.nl

Waardeer mij